Μια επιστολή σε έναν πρώην χρυσαυγίτη
Παλιέ
σύντροφε και συναγωνιστή,
Με
αισθήματα αγνά σου λέω ότι εσύ που κάποτε ήσουν Χρυσαυγίτης και περνούσες στις
λεωφόρους των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης κρατώντας μια πύρινη δάδα ή το λάβαρό
μας το μαυροκόκκινο και φωνάζοντας το σύνθημα “Αίμα, τιμή, Χρυσή Αυγή”, σήμερα
που δεν είσαι πια Χρυσαυγίτης δεν έχεις δικαίωμα να επικαλείσαι το παρελθόν σου
και μάλιστα να το εκμεταλλεύεσαι αισχρά ξεγελώντας απλούς και απληροφόρητους
ανθρώπους επειδή το Σύστημα σου έδωσε βήμα, ενώ στην Χρυσή Αυγή δεν δίνει.
Πως αλήθεια είναι δυνατόν να μιλάς για την Χρυσή Αυγή εσύ που το ’12 και το ’15 πύκνωνες τις φάλαγγές της και σήμερα χειροκροτείς αυτούς που λένε ότι δεν έχουν καμιά σχέση με το “ναζιστικό μόρφωμα”;
Πως είναι δυνατόν να λες ότι παραμένεις Χρυσαυγίτης με τόσο θράσος όταν είσαι μαζί με υβριστές και εχθρούς της Χρυσής Αυγής, που σε συκοφαντούσαν και εσένα και το Κίνημα μας ολόκληρο όταν επιτύγχανε νίκες λαμπρές ενάντια σε ένα ολόκληρο Σύστημα;
Και πως ανέχεσαι να
χειροκροτάς πρώην Νεοδημοκράτες πολιτευτές και όχι μόνον, αλλά και γυρολόγους
των κομμάτων, που λένε ότι ευχαριστούνε όλους τους Έλληνες “ασχέτως χρώματος,
πίστης, προέλευσης και ταυτότητος”; Ξέχασες το “Έλληνας γεννιέσαι δεν γίνεσαι”,
που φώναζες κάτω από το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Θεσσαλονίκη και του
Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Αθήνα; Επιτέλους, πρέπει να καταλάβεις ότι δεν είσαι
και ίσως δεν ήσουν ποτέ Χρυσαυγίτης και καλή τύχη.
Εμείς
που παραμένουμε Χρυσαυγίτες σε χαιρετούμε και δεν χαρήκαμε για την γνωριμία.
“Χρυσαυγίτες στον δρόμο περνάνε με
βήμα γοργό στιβαρό σημαίες στα χέρια κρατάνε για ένα σκοπό ιερό”
Ν.Γ. Μιχαλολιάκος
